馃摉 ma艂y Adam
Mickiewicz by艂 zdolny, lubi艂 czyta膰, zna艂 na pami臋膰 bajki Krasickiego, ale mia艂
k艂opoty z nauk膮 pisania,
馃摉 by艂
bibliotekarzem. W 偶yciu poety by艂 okres, w kt贸rym pracowa艂 w paryskiej
Bibliotece Arsena艂u,
馃摉 studiowa艂 w
Wilnie i za艂o偶y艂 Towarzystwo Filomat贸w, kt贸rego celem by艂o samokszta艂cenie si臋,
wzajemna pomoc w nauce oraz 膰wiczenie si臋 w sztuce pisania,
馃摉 „Ballady i
romanse” zosta艂y docenione zar贸wno przez krytyk贸w i czytelnik贸w. Pocz膮tkowo
wydano jedynie 500 egzemplarzy, a w nast臋pnym roku dodrukowano kolejne 1000. W
obawie przed cenzur膮 zrobiono to w tajemnicy przed w艂adzami i wydrukowano tomik
identyczny jak w roku poprzednim,
馃摉 dzie艂o
czytano nie tylko na salonach i uniwersytetach, ale si臋gali po nie r贸wnie偶
ludzie z ni偶szych sfer spo艂ecznych,
馃摉 do wybuchu
powstania listopadowego w 1835 r. utw贸r wydano 6 razy. „艢witeziank臋”
przedrukowywano 9 razy, „Romantyczno艣膰” 7, a „Powr贸t taty” 6.
馃摉 „Ballady i
romanse” odnios艂y sukces nie tylko w Polsce, ale r贸wnie偶 poza jej granicami.
Dzie艂o trafi艂o do Moskwy, Petersburga, Wiednia czy Pragi. T艂umaczono je na
j臋zyk niemiecki, francuski, angielski, a nawet trafi艂o do czytelnik贸w w USA.
Sta艂o si臋 r贸wnie偶 inspiracj膮 dla kompozytor贸w polskich i zagranicznych.
Poni偶ej pierwsze
wydanie "Ballad i romans贸w" z 1822 roku.
藕r贸d艂o: biblioteka cyfrowa POLONA
Brak komentarzy:
Prze艣lij komentarz