Stanisław Mateusz Ignacy Wyspiański (ur. 15 stycznia 1869 w Krakowie, zm. 28 listopada
1907 tamże) – polski literat i artysta wizualny: dramaturg, poeta, malarz,
grafik, architekt, projektant mebli. Jako pisarz związany z dramatem
symbolicznym. Tworzył w epoce Młodej Polski.
Był
uczniem Jana Matejki w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Jego twórczość była
wszechstronna: jako malarz wyspecjalizował się w tworzeniu secesyjnych obrazów
techniką pastelu (Autoportret z żoną, 1904; Macierzyństwo, 1905); jako
architekt zasłynął też stworzeniem między innymi polichromii do kościoła
Franciszkanów w Krakowie (1897). Sławę zdobył także jako twórca dramatów o
historii i perspektywach społeczeństwa polskiego pod zaborami (Wesele, 1901;
Wyzwolenie, 1903; Noc listopadowa, 1904). Dorobek Wyspiańskiego jako dramaturga
przyczynił się do tego, że bywa on nazywany czwartym wieszczem polskim. Utwory
literackie Wyspiańskiego ekranizowali tacy artyści, jak Konrad Swinarski i
Andrzej Wajda; wielokrotnie upamiętniano też jego dorobek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz