Mikołaj
Rej
z Nagłowic herbu Oksza (ur. 4 lutego 1505, zm. między 8 września a 5
października 1569) – polski poeta i prozaik renesansowy, tłumacz, a także
polityk i teolog ewangelicki, wójt urzędowski, poseł na Sejm I Rzeczypospolitej.
Choć nie był humanistą
w naukowym rozumieniu tego słowa, zawdzięcza się mu upowszechnienie idei
humanitas w polskiej kulturze. Długo uznawano go za „ojca literatury polskiej”,
przez wielbicieli nazywany także – za sprawą moralitetu Wizerunek – „polskim Dantem”.
Pomimo znaczącego wkładu, jaki przypisuje się Mikołajowi Rejowi w rozważaniach
na temat początków literatury narodowej, zdaniem wielu współczesnych badaczy
pozostaje on twórcą wciąż niepoznanym. Większość obiegowych opinii na temat
Reja w dalszym ciągu pochodzi z błędnego wizerunku „rubasznego,
niewykształconego prostaka”, jaki przypisała mu tradycja.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz